Giewont to szczyt w Tatrach Zachodnich o wysokości 1894 m. Masyw Giewontu składa się z trzech części – Wielkiego Giewontu (1894 m n.p.m.), Małego Giewontu (1728 m n.p.m.) i Długiego Giewontu (1876 m n.p.m.). Łączna długość wszystkich trzech części wynosi 2,7 km.
Pomiędzy Wielkim i Małym Giewontem znajduje się Giewoncka Przełęcz. Wielki Upłaz to zbocze Długiego Giewontu opadające do Doliny Kondratowej. Z kolei południowe zbocza Wielkiego Giewontu opadają do Przełęczy Kondratowej. Charakterystyczna przełęcz pomiędzy Wielkim Giewontem a Długim Giewontem to Szczerba.
Giewont jest bardzo dobrze widoczny z Zakopanego. Wiąże się z nim legenda o śpiącym rycerzu, który powstanie, gdy Polska znajdzie się w niebezpieczeństwie.
Szczyt ten znany jest również z powodu wielu wypadków śmiertelnych. Niektóre były spowodowane wyładowaniami atmosferycznymi, a inne obraniem przez turystów drogi poza wyznaczonymi szlakami. Zdarzały się także samobójstwa. Tylko do roku 2004 zginęło na nim ponad 76 osób. Wiele wypadków zdarza się podczas prób zdobywania Giewontu lub schodzenia z niego Żlebem Kirkora. Żleb ten opada z Giewonckiej Przełęczy w stronę Doliny Strążyskiej. Kiedyś przebiegał nim szlak turystyczny (wyznaczony przez Michała Kirkora i Kazimierza Brzozowskiego w 1902 r.), jednak był on bardzo niebezpieczny i zdarzało się na nim tak wiele wypadków, że został zamknięty. W żadnym wypadku nie należy zbaczać z wyznaczonych szlaków, nawet jeśli w początkowych odcinkach nieoznakowane trasy wydają się być łatwe do pokonania.
Na szczycie Giewontu znajduje się 15-metrowy metalowy krzyż, ufundowany przez mieszkańców Zakopanego i zamontowany w 1901 roku z okazji 1900 rocznicy narodzin Jezusa Chrystusa. Istnieją pisemne wzmianki, że od XVI wieku w masywie góry funkcjonowała kopalnia miedzi. W jego zboczach znajduje się ponadto wiele jaskiń, między innymi Jaskinia Juhaska, Kozia Grota, Dziura w Szczerbie, Dziura nad Doliną Strążyską.
Z Giewontu rozpościera się piękny widok na Zakopane i kilkadziesiąt tatrzańskich szczytów, również słowackich.